pipoy tipid

dumating na ang pinakakinakatakutan na araw sa buhay ng pamilya ni pipoy. ito ay ang paglisan ng kanyang pinakamamahal na lola. isang araw nakatangap si pipoy ng tawag mula sa kanyang ina upang ipagbigay alam ang pagpanaw ng kanyang lola. ngunit dahil nasa trayning siya ng mga panahong yaon, hindi siya agad nakapunta. nagpaliban pa siya ng ilang araw para mapuntahan ang burol ng kanyang lola.

pagkalipas ng ilang araw ay nakadalaw na si pipoy sa burol ng kanyang lola. doon nadatnan ang napakaraming tao. may ilan-ilang pamilyar ang mukha ngunit karamihan ay hindi niya kilala. isang senyales na hindi talaga siya malapit sa ibang kamag-anak. dahil na rin siguro sa hindi siya naging prioridad ng kanyang magulang na isama sa mga okasyong pang-angkan.

lumipas pa ang ilang araw. dumagsa pa rin ang ibat ibang tao sa burol ng kanyang lola. meron mga pagkakataon na ipakilala si pipoy sa unang pagkakataon sa mga kamag-anak na doon niya rin lang unang nakita.

habang nakikiramay ang buong bansa sa libing ng yumaong presidente corazon aquino. nagaganap rin ang prosisyon sa lola ni pipoy. sa chinese north cemetery ang huling hantungan ng lola ni pipoy. cremation procedure pala ang pinili ng pamilya ni pipoy para sa labi ng kanyang lola. para mas madaling maiuwi ang labi sa matandang bahay sa probinsya nila pipoy.

habang nagaganap ang cremation nakapagisip-isip si pipoy kung sakaling dumating ang ganitong kabanata sa yugto ng kanyang buhay. ikinuwenta ni pipoy ang total na nagastos ng pamilya para sa kanyang lola. lumalabas na medyo may kalakihan pala ito.

nakapagisip si pipoy na pag dumating ang araw na ito ay ideretso nalang sa cremation ang kanyang labi, kasi mas makakatipid ang kanyang mga mahal sa buhay. 80 porsyento ang matitipid. kasi wala ng magaganap na pagiimbalsamo. wala ng kabaong. wala na rin renta sa puneraria. wala na rin lamay. wala ng pakain sa mga angkan na hindi naman siya kilala..

nakakatawa kung iisipin pero sa panahon ngayun..
palagay ko papayag na rin kayo.
HA-HA-HA-HAYZ BUHAY NGA NAMAN!.

pagpapakilala

ako si emanon. bago sa kapatiran ng mahilig magsulat sa kalawakan ng sayber. simpleng tao pero may dating. karinyoso at madaling mahalin. malambing. maalaga. at higit sa lahat may puso.

marami ako hilig. mahilig ako magdownload ng pelikula, laro at musika. kaya magtanong ka baka meron ako. kung wala man eh ihahanap kita. yun eh kung meron ako makikita sa sayber. mahilig ako sa aso. meron ako lima labrador retrievers at sampu na mongrel. marami. magulo. masaya. at nakakaalis ng anu man klase ng problema pag kami ang magkakasama. mahilig ako sa chokolate. mas maitim mas masarap. mahilig rin ako magluto. ito na ata ang maituturing ko na pang alis ng stress sa araw araw. pwede rin kita ipagluto. kahit ano kaya ko. buksan mo ang refrigerator mo, ang laman ang basehan ng aking iluluto. mahilig rin ako kumain. at para mapanatili ang kakisigan ng aking katawan mahilig rin ako magbuhat ng bakal, tumakbo sa kalye at maglaro ng bola.

hindi ako mahilig sumunod sa agos ng uso. kumplikado kung magisip kaya medyo reserb sa obserbasyon ng mga tao. marami tao ang ilag sa akin dahil mukha raw ako manguumbag. dahil na rin siguro sa aking kakisigan at astigin na pagkilos. pero wag ka, astigin rin ang hanap ko. oo nga pala nahanap ko na ang astig sa buhay ko.

may katigasan ang ulo. sa taas at sa baba. pero nakokontrol ko naman ang katigasan ng ulo ko sa baba. minsan kinaiingitan at kinaiinisan pero kadalasan kinahuhumalingan at pinagpapantasyahan. emanon, ay ako.

baket hindi ka magblog?

tinuring ng isang malapit na kaibigan. "mahirap magsulat", ang aking sagot.

mas madali para sa akin ang magsambit ng kwento kesa sa magsulat ng kwento. mas mabilis gumana ang aking utak kesa sa pilantik ng aking mga daliri sa keyboard. siguro meron na sampung beses na sinambit ito ng akin kaibigan lalo na sa mga pagkakataon na ako bumabangka sa aming kwentuhan, totoo man o likha isip lamang.

ako si emanon dating tagasambit ng kwento, ngayun manunulat na nang aking kwento.